Dit bericht is onderdeel van een zevendelige serie waarin Times Square symbool staat voor de mondiale media.
Wanneer je over Times Square loopt zie je op elk beschikbaar stukje gevel een billboard of beeldscherm met reclameboodschap, nieuwsuitzending of muziekclip. Het aanbod is zo overweldigend dat je na een half uur kijken nog steeds niet alle uitingen hebt gezien. Laat staan dat je alle beeldschermen tegelijkertijd kunt volgen. Je moet een keuze maken. Staar ik naar de nieuwste clip van Gwen Stefani, volg ik het Fox nieuws, laat ik me inlichten over de diensten van Reuters of bekijk ik een van de andere tientallen beeldschermen?
Niet alleen op het wereldberoemde plein sta je voor dit dilemma. Ook in de huiskamer wordt je er mee geconfronteerd. Aanbieders van digitale televisie geven je de keuze tussen vijftig verschillende tv-kanalen, honderden films die vanuit de luie stoel besteld kunnen worden en ietwat domme spelletjes waarbij de afstandsbediening als controller fungeert. Even verderop staat de computer te zoemen. Met een paar klikken ligt de digitale wereld aan je voeten. Boven het gezoem uit hoor je met een plof de middagkrant op de deurmat vallen . Naast een stapel folders van 10 centimeter. Elke dag krijg je een karrenvracht informatie over je heen. In modern Nederlands: een information overload.
Gevolgen van deze keuzevrijheid? Je moet gaan selecteren wat je bekijkt of leest. Iedere mediagebruiker stelt zijn of haar eigen mediapakket samen. Dit leidt tot fragmentatie in het mondiale medialandschap. De tijden dat hele landen naar hetzelfde televisieprogramma keken, iedereen over hetzelfde radioprogramma praatte en tijdschriften gigantische oplages hadden, liggen achter ons.
Cornelis van den Berg was zich hier bij de oprichting van De Pers ook al bewust van: “Over tien jaar is er nog maar één massamedium. Televisie fragmenteert, internet is per definitie gedefragmenteerd. Welk medium kan dan nog dagelijks twee, drie miljoen bereiken? De krant.” Een kleine correctie op deze toekomstvisie van de krantenwonderboy is dat hij beter kan spreken van de gratis krant. Tijdens het forensen, en binnenkort waarschijnlijk ook aan huis, worden deze kranten aan u gepresenteerd. Oplages en het aantal titels van deze gratis nieuwsbronnen nemen toe. De oplages van de meeste betaalde kranten dalen echter nog steeds. Lees op de Nieuwe Reporter een analyse van communicatiewetenschapper Piet Bakker.
De internationale mediaconglomeraten reageren op geheel eigen wijze op de toenemende fragmentatie. Zij kopen in alle takken van de mediabranche bedrijven op, zodat ze een groot aantal consumenten blijven bereiken.
Lees op de Wikipediapagina ‘Mediaconglomeraat‘ meer over de talloze overnames en fusies van de grootste mediaspelers ter wereld. Waar het publiek fragmenteert, concentreren de internationale aanbieders zich.
Dichterbij huis en terug bij de kranten. Door middel van brand extension en het uitbreiden naar andere mediumtypen spelen ook de Nederlandse dagbladen in op de verspreiding van mediaconsumenten. Marianne Bossevain, redacteur bij de Volkskrant, geeft aan: “Onze investeringen in tijd en geld zijn tegenwoordig meer gericht op multimediale producties, zoals websites en televisie”. Op dergelijke wijze probeert de Volkskrant een zo’n groot mogelijk gedeelte van het versnipperde publiek te bereiken.
In dit gefragmenteerde medialandschap kunnen weblogs een baken zijn. Zij behandelen nieuws en actualiteiten afkomstig van welk medium dan ook. Bloggers monitoren, selecteren en geven commentaar op uitingen van allerlei mediumtypes. Waar u voor Times Square een reisgids nodig heeft, is een gids voor de media ook noodzakelijk. Daarom een advies voor de verdwaalde mediagebruiker. Zoek een aantal blogs met een signatuur of thema dat u aanspreekt en laat deze u bij de hand nemen door het labyrint dat het mondiale medialandschap heet.
